Ontboezemingen van een weer mens geworden godin

Wat gebeurt er ondertussen in Thamel? Quirijn en Mark hebben ook een vroege start (leuk is anders) na een nacht waarin de jetlag nog niet is geweken. Quirijn stelt voor om de stad in te gaan en de cultuurschatten van Kathmandu te verkennen. Onze digitale reisgids stelt een wandeling voor die eindigt op het Durbar Square, het hart van de oude stad. Met de waarschuwing dat tijdens de aardbeving van 2015 met name daar veel monumentale tempels en gebouwen zijn ingestort. We lopen in een stevig tempo, beducht voor de aangekondigde regenbuien (Miriam wist te vertellen dat er uiteindelijk deze vrijdag 30 mm is gevallen). Winkeliers offeren op straat voor hun winkel wat rijst op palmbladeren, in de vele kleine straattempeltjes worden wierook en kaarsen gebrand en de grotere monumentale stupa’s trekken binnen- en buitenlandse toeristen. 

Ons eindpunt is het Durbar Square, van afstand al herkenbaar door de vele gebouwen die in de steigers staan. Dichterbij gekomen melden borden China Aid en zijn werkmannen en-vrouwen bezig om de enorme schade te herstellen. Het is zichtbaar dat er al veel werk is verzet, maar ook dat er nog meer te gaan is. Gebouwen worden gestut door houten balken en achter sommige deuren (Keep out staat er op) zien we dat de façade niet meer is dan de afscheiding tot een grote bouwput. Opvallend is ook dat er geen groot materieel te zien is. Geen hijskranen, geen vrachtwagens, geen bouwliften. Houten dakspanten worden binnengereden op twee fietswielen met een plateau er tussen, verbindingen worden gemaakt met hamer en beitel, stenen worden met de hand gesjouwd. Er is nog veel werk te verzetten.

We lopen verder na een kort bezoek aan het museum, dat geheel in het teken staat van de aardbeving (en van de vele bevingen ervoor). Laatste bezienswaardigheid, niet oneerbiedig bedoeld, is de enige levende godin op aarde. Tenminste, zo is ze aangekondigd door degene die ons de toegangskaartjes verkocht. Een snelle zoektocht op internet lever het volgende op, inclusief een link met het vorige verhaal over onderwijs. De Kumari is een levende godin die gezien wordt als de reïncarnatie van de godin Durga. Ze wordt als 3- to 5-jarig meisje gekozen en is niet voorbehouden aan Kathmandu: er zijn meer steden en dorpen met een Kumari. Het leven van en godin gaat niet over rozen: je mag niet praten in publiek en je voeten mogen nooit de grond raken. Maar er zijn ook voordelen voor deze jonge meisjes: niemand mag je bevelen of corrigeren, wat het weer moeilijk maakt om ze een goede schoolopleiding te geven. En het leven als godin is eindig: kom je in de puberteit, dan is het afgelopen met het godinschap en wordt de opvolgster geselecteerd. 

Terug in het hotel vinden we in de boekenkast een boek met de titel ‘Ontboezemingen van een weer mens geworden godin’.