Bezoek aan de Al Sahwa Schools

Deze maandag bezoeken we de school waar Karyan werkt. Karyan is hier adjunctdirecteur van zowel de jongens- als meisjesschool. Naar de school komen alleen Arabische leerlingen. De jongens en meisjes krijgen dezelfde vakken, maar wel gescheiden van elkaar. Ook in pauzes zien ze elkaar niet. 

Het plan is dat Miriam enkele lessen zal bezoeken van de meisjesschool. Het wordt iets anders, doordat de verjaardag van de profeet Mohammed vandaag wordt gevierd. Eigenlijk valt deze dag in november, maar het vieren kwam toen niet zo goed uit. Het voordeel hiervan is dat Mark ook mee mag naar de school, omdat er ook ouders zijn uitgenodigd.

De Al Sahwa Schools is een tweetalige school. De leerlingen krijgen les in het Arabisch en Engels. De school biedt onderwijs voor leerlingen in de leeftijd van 3 jaar tot 17 jaar en ouder. Na afronding van de school gaan leerlingen veelal studereren aan een college in hun eigen land of - als de ouders het kunnen betalen (vaak niet zo’n probleem in dit land) en de leerlingen het aankunnen - naar een buitenlandse universiteit. Karyan vertelt dat vooral Engelse universiteiten bezocht worden. De jongeren gaan hier meestal alleen naar toe.

De school bestaat uit een flink aantal grote gebouwen, zoals veel in dit land uitgevoerd in prachtig wit. Als we ons gemeld hebben bij de vriendelijke beveiliging, zien we Karyan ons al tegemoet lopen. We beginnen ons bezoek met het beluisteren van een presentatie van jongens van grade 10 over de profeet Mohammed. Ze hebben zich goed verdiept en we krijgen in een flink tempo heel wat informatie over de oorlogen die zijn uitgevochten tussen moslims en niet moslims. De jongens hebben een soort poster gemaakt met afbeeldingen van de belangrijkste gevechten met toelichting in het Arabisch en Engels. Hun verhaal doen ze gelukkig voor ons in het Engels.  Alle leraren op deze school zijn zelf tweetalig, dus voor hen maakt dit minder uit! Regelmatig keert terug dat de mensen, als er geen eten was tijdens de gevechten, een steen op hun maag bonden. Mohammed zelf zelfs twee.

We bekijken nog wat meer presentaties van de jongens en zien vergelijkbare borden met afbeeldingen en teksten van de anders groepjes. We maken kennis met verschillende collega’s van Karyan. Daarna lopen we naar de presentaties van de meisjes. De scheidslijn tussen de twee groepen bestaat uit doeken met palen. We zien later enkele jongens bij de meisjes rondkijken, het omgekeerde zien we niet.

Bij de meisjes is het eerste wat opvalt dat de presentaties veel meer zijn aangekleed. Er zijn ook posterpresentaties, maar ze zijn aangevuld met visualisaties van tochten door de woestijn, eten en kleding.

Er zijn bij de meisjes veel lekkernijen, ze hebben zitjes gemaakt en er is muziek. Eén groepje komt ons ophalen. Ze willen ons hun verhaal vertellen. Ze hebben zich verdiept in ‘genade’ als begrip. Op onze vraag of ze bij hun verkenning genade tegenkomen om zich heen, krijgen we niet echt antwoord, wel over het begrip op zich en hoe Mohammed liet zien dat het belangrijk is. We worden overladen met lekkers, krijgen een zelf gemaakte beker mee en een schilderij met in zeven talen het word genade. Foto’s van de presentaties hebben we niet, vanwege de privacy van de leerlingen. 

Karyan neemt ons aansluitend mee door de school. We zien de verschillende lokalen en werkruimtes en spreken enekele leraren, bij voorbeeld van kunst. We zijn onder de indruk van de kwaliteit van het werk en de opdrachten. De leraar is het niet erg met ons eens en laat zien welke doelen er te halen zijn: van haar of haar leerlingen? Mooi is wel dat ze veel uitdaging aanbiedt en hoge verwachtingen heeft!

De lokalen zien er goed uit, er zijn grote whiteboards met de breedte van een klaslokaal. Karyan vertelt dat er een smartboard is geweest, maar dat dit niet werd gebruikt en daarom weer is verdwenen. We zien later kort de ICT docent. Ze vertelt dat de ICT op school goed loopt. Alle leerlingen hebben een eigen chromebook dat ze verplicht zijn aan te kopen als deel van het onderwijspakket. 

We ronden ons bezoek af met een kopje thee op de kamer van Karyan waar Karyan vertelt over haar werk en het vak dat ze geeft: Global Perspectives: over leren en samenwerken en levels van denken en handelen. Dit geeft ze aan de hand van grote wereldthema’s als vervuiling. Wat sluit dit prachtig aan op de masteropleiding!