Een duistere eclips gevolgd door uitgelaten dansen

Bij het aanbreken van ons laatste uur van de etappe naar Lukla drinken we een kop thee op de goede afloop. De eigenaar weet ons te vertellen dat er op dat moment een zonsverduistering plaatsvindt. We hebben nog een half uur om de verduistering te zien. Geen wonder dat we het nog steeds koud hebben ondanks de geringere hoogte! Er is een hap uit de zon. 

Wikipedia meldt: De ringvormige zonsverduistering van 26 december 2019 trekt meest over zee, maar zal zichtbaar zijn op of in deze 12 landen: Saoedi-Arabië, Qatar, Verenigde Arabische Emiraten, Oman, India, Sri Lanka, Sumatra, West-Maleisië, Singapore, Kalimantan, Oost-Maleisië en de Filipijnen. In Singapore zag het er zo uit: Zonsverduistering in Singapore

We gaan ervan uit dat we dezelfde hebben gezien. En zijn benieuwd hoe de verduistering er in Sri Lanka uitzag. Bij ons duurt de verduistering tot kort na 11.00 uur. De jongens krijgen de waarschuwing om niet in de zon te kijken. Ook niet met zonnebril. Ze laten zich niet weerhouden om door drie zonnebrillen te kijken. En vervolgens maakt Ritse door die zonnebrillen heen een foto (nummer 172). Zie bij foto’s. Spectaculair! 

In Nederland moeten we wachten tot 2026 voordat we een vergelijkbare verduistering zien. Deze pakken we mooi mee.

De avond in Lukla staat in het teken van het afscheid en bedanken van Megh, Raj, Tej en Bholla. We hebben ons laten uitleggen dat we hen trakteren op een gezamenlijk maaltijd met voldoende drank (bier en rum met heet water). Waarna het aanbieden van de tip volgt met speech, en afsluitend gezamenlijk applaus. In principe is dit ritueel dan afgelopen. Niet deze keer. Samen met een tweede groep wordt een Nepalees orkest gevormd (met trom en tafel) en komen alle topsongs uit Nepal langs. We zingen allemaal mee. Na ruim een half uur lijkt het alsof de eigenaar van de lodge er genoeg van heeft: de geluidsinstallatie gaat aan. Als snel blijken het dezelfde nummers en hoeft er geen slagwerk meer bespeelt te worden. De mannen maken een ruimte tussen dectafels vrij en beginnen te dansen. Al snel worden we vriendelijk en beleefd en dringend verzocht om ook mee te dansen. Met zoveel toeristen op de vloer wordt de Nepalese muziek nu afgewisseld met muziek uit de top-2000: Macarene van Lis del Rio en Wakawaka van Shakira. Het spontane feest is een groot spektakel en trekt ook andere (wel minder dansgrage) gasten. Wellicht dat alcohol een rol meespeelt in de uitgelaten sfeer? Hoe het ook zij: muziek en dans verbroederen en verzusteren. Daar doet een verduisterde zon niets aan af.