Gelijkmoedigheid en mildheid

25 december 2019 - Lukla, Nepal

Afdalend naar Lukla overdenken we onze wederwaardigheden. Niet alleen de mooie herinneringen en hoogtepunten, maar ook de ongemakken en tegenslagen. Goed om daar wat over te schrijven, het zijn de dingen die je snel vergeet en over het algemeen weinig noemt. Terwijl het niet altijd zonneschijn is in de Himalaya. 

Lees het asjeblieft niet als kleinzerigheid of Nederlandse klaagzin. En ook niet als dingen die afbreuk doen aan onze trekking of iemand zouden moeten weerhouden om een trekking in Nepal (of waar dan ook) te maken. 

Als eerste: de zon of het gebrek eraan. Overdag, onderweg naar de volgende bestemming, was het voor ons vrijwel altijd aangenaam. Als de zon eenmaal boven de bergen uitkeek en ons bereikt had, vergat je alle koude van de voorgaande uren. Tussen 9.30 en 15.30 uur kon je alles aan. Na 15.30 - als je binnenkwam in een koude lodge waar het net boven nul was (of net niet) - was de eerste gedachte en daad de slaapzak uitrollen en met alle kleren erin gaan liggen. Megh en Raj weerhielden ons nog 10 minuten hiervan door ons een warme kop thee te laten drinken. Maar dan was het de slaapzak in en warm worden/blijven. Pas rond etenstijd ging de kachel in de dining room aan, waardoor de temperatuur op die plek iets hoger werd. Na het eten, op het moment dat de kachel uit ging, was het gelijk bedtijd. Voor de kledingliefhebbers: we hadden dag en nacht alle vier onze basis-thermolaag aan en fleecetrui. Daarnaast continu ook de fleecebuff en fleecemuts. Ook in bed, waar we met een fleeceliner en mummy-slaapzak (met kijk/luchtgat van 30x10) sliepen. En natuurlijk met dikke sokken aan.

Goed ook om te weten dat we vrijwel geen extra kleren bij ons hadden (te zwaar: je mag op de vlucht naar Lukla maar 12 kilo bagage mee en de slaapzak en het donsjack wegen bij elkaar al zes kilo). En dat kleren wassen geen optie was: die zouden gelijk bevriezen (en breken?). Enfin, je raakt eraan gewend. Tot het moment dat je schone kleren aan hebt waarschijnlijk. 

Overigens geldt dat wassen niet alleen van de kleren. Ook jezelf wassen is geen optie: er is geen stromend water (laat staan warm water). Het water dat er is, zit in vaten in het toilet. Om daarbij te komen, moet je hogerop regelmatig een gat in de ijslaag maken. Geen aanbeveling om je te wassen, zelfs niet met Wim Hof achter de rug. Onszelf wassen doen we met Zwitsal doekjes. En voorafgaand aan de avondmaaltijd als we steevast een stomend gastenhanddoekje krijgen om onze handen en gezicht schoon te maken. Enfin (wederom), je raakt eraan gewend. 

Met slapen hebben we het gelukkig vrijwel nooit koud gehad. Wel is het een uitdaging om de geluiden van andere slapers te negeren (die meer last van ons zullen hebben gehad met ons gehoest). De wanden van de kamers zijn van 3 mm dik (dun) triplex. En ook van buiten zijn er weinig geluiden die niet binnendringen door het enkel glas en de kieren van de ramen. Aan de andere kant: buiten zijn s’avonds enkel blaffende honden en nu en dan een huilende wind. 

Wat er buiten bovenste rest zijn de fysieke ongemakken. Gelukkig geen blaren, verzwikte enkels of blauwe plekken. Wel zijn we twee antibiotica-kuren verder (voor de ongebreidelde hoest van Quirijn en Miriam, het gaat met allebei beter), meerdere strips van Diamox tegen de symptomen van hoogteziekte, keeltabletten en paracetamol tegen overige en meer algemene malaise (zoals de voorstadia van hoogteziekte). Voor de liefhebbers: symptomen van hoogteziekte (hypobaropathie of morbus montanes) zijn hoofdpijn, duizeligheid, vermoeidheid bij kleine inspanningen, misselijkheid, slechte eetlust. En als je deze weet te negeren volgen hersen- en longoedeem met bijbehorende verschijnselen die te weinig smakelijk zijn om op te noemen). 

Goed smeren met zonnebrand (waarom heet het niet anti-zonnebrand) en lippenbalsem hebben ons geholpen om op dat front geen klachten te ontwikkelen. Maar wat niet is, kan nog komen. Bij alles wat we hebben genoemd, is doorslaggevend hoe je met deze ongemakken omgaat. Laat je je meenemen of ervaar je ze met mildheid en gelijkmoedigheid (wat weer goed past met het boeddhistische deel van Nepal waarin we reizen en gemakkelijk wordt gemaakt door de rijke beloning in vormen van prachtige natuur, vriendelijke verzorging en gevarieerde maaltijden. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Cor en Willy:
    26 december 2019
    Sommige dingen herkenbaar zoals wassen en laat de kachel aan. Maar heel slim om het nu op te schrijven want de ontberingen vergeet je snel. En het op de Nepalese manier bekijken is een goede manier om heerlijk na te genieten van deze mooie avontuurlijke trek. Goede vlucht en fijne dagen nog in Kathmandu
  2. There and back again:
    30 december 2019
    Dankjulliewel! We zijn lekker bijgekomen in Kathmandu, nu op het vliegveld om via Kuala Lumpur door te reizen naar Myanmar✈️