Daarheen en weer terug
23 december 2019 - Solukhumbu, Nepal
Deze day after was het plan om zo veel mogelijk meters te dalen. Binnen de grenzen van wat Miriam aankon. Het werden 850 meters tot Orsho, een plaatsje dat bestaat uit één huis (lodge) in the middle of nowhere.
Wat valt er te verhalen over ‘daaldagen’? Ze zijn in elk geval minder heroïsch. Op het gevaar af dat je je niet meer realiseert dat je in zo’n prachtig deel van de wereld bent. En dat dat een voorrecht is. Ook is het moeilijker om om je heen te kijken. Het tempo ligt hoger en elke stap vraagt veel concentratie door de rotsen en verijste sneeuw. Gelukkig is Ritse degene die regelmatig stilstaat om foto’s te maken. Daar is het dan ook een uitgelezen, want stralende dag voor.
Nu we bezig zijn met onze terugkeer naar de bewoonde wereld, gaan onze gesprekken steeds vaker over straks. We hebben een dag minder nodig gehad, doordat we gisteren in één dag op en neer zijn gegaan naar EBC. Zullen we langzamer naar Lukla gaan? Of deze ‘bonusdag’ inzetten als een extra dag in Kathmandu? Maegh denkt mee en belt morgen (dan is er weer bereik) of het mogelijk is om de terugvlucht van Lukla naar Kathmandu met een dag te vervroegen.
Eerst maar zorgen dat we in Lukla aankomen. Gelukkig zal met het dalen de dag- en nachttemperatuur stijgen. Daar kijken we naar uit.
Mooie Kerstdagen!
Groet annette
Lanka🎄🔥🎄